kæra Þjóð hörfið eigi hlutir munu batna

Gamall fjandi vitur maður sagði eitt sinn, "allir geta eitthvað engin getur allt" þetta er náttúrulega bara setning, en ef maður skoðar setningu þessa segir hún allt sem segja þarf. það er þörf fyrir meira en bara mig eða þig í þessari veröld í þessu landi á þessari eyju á þessu heimili.

vöknun íslensku þjóðarinnar virðist koma öllum á óvart. menn sem ábyrgir eru skulu gera sér grein fyrir því að franska byltingin hófst ekki á því að einhver kastaði matarkexi sem búið var að dýfa í kaffi í ráðherra. nei nei pöpull Frakklands fékk nóg og gerði kröfu um að fá að lifa. menn grenja hér stöðugt um það hvernig við sauðsvartur almúginn hagar okkur, hendandi matvælum í þinghúsið okkar á krepputímum.

ég bið valdamenn þessarar fyrrverandi þjóðar afsökunar á að ég hafi skellihlegið þegar ég var vitni af því glæpsamlega atviki að bónusfáni var dreginn að húni á þinghúsi voru. afsökunarbeiðni mín ætti náttúruleg ekki að byggjast á kaldhæðni en svona er lífið.

þið megið þakka fyrir að ekki ríki hér borgarastyrjöld, þar sem fólkið sem ykkur kaus er ekki bara að missa vinnuna sína heldur hús og hýbýli. auðvitað er rosa þægilegt að segja að öll þjóðin hafi verið á lánafylleríi en hver stýrir landinu og hver eru takmörkin fyrir lánaheimildum sem undirsátur seðlabanka ættu að hafa. en ég segi aftur á meðan þinghús okkar íslendinga stendur ekki í björtu báli megið þið vera þakklátir. og hvort segir það meira um æstan múginn eða þá háu herra sem hér stjórna að alþingi sé ekki en brunnið til kaldra kola.  

lifið heil